EZEL 18. BÖLÜM'DEN

“Hiçbir soru masum değildir bu hayatta. Cevabını bulamadığın her sorudan korkacaksın. Sana çekilen her bıçağın kınında, cevabını bilmediğin bir başka soru gizlidir çünkü. Bu sona nasıl geldim diye soruyorsan kendine, sorduğun ilk sorunun cevabını hatırlamalısın önce. Her cevap bir bilinmeyene çıkar çünkü bu oyunda. Bulmacanın sonuna geldiğinde tek bir soru çıkmaz karşına. Tüm sorular aynı anda sararlar etrafını. Bulmacayı sonunda bitireceksen eğer, öyle bir cevap bulmalısın ki bütün soruları cevaplasın. Oyunun sonu yaklaştıkça karanlık çıkmaz bir sokakta bulmaz insan kendini. Oyunun sonunda her yol ayrı bir sondur. Artık birini seçemezsin, her yerde olmalısın, her şeyi bilmelisin. Çünkü bir hata, gözden kaçan tek bir söz, her şeyi kaybetmek demek. Oyunun sonuna geldiğinde anlarsın ancak artık kuralların geçerli sayılmadığını. Anlarsın çoktan tükenmiş gidecek yerleri. Neyi nerede yanlış yaptım diye soruyorsan durmadan, ya çaresiz yaslanacaksın arkaya teslim olmanın huzuruyla olacaklara; ya da boğuşacaksın bir anda etrafını saran dev dalgalarla. Odandan çıkman gerekmez otur öylece ve dinle. Dinleme sadece bekle. Bekleme bile hiç kıpırdamadan dur öylece, yapayalnız. Cevap en derinlerden sen çağırmışçasına vuracaktır suyun yüzüne. Dünya sonunda özgürce sunacaktır kendini sana. Maskesinden sıyrılmak için başka seçeneği yok yuvarlanacaktır sonunda ayaklarının dibine. Nerde yanlış yaptım, neyi eksik yaptım da başladığım yerde buldum kendimi diye soruyorsan eğer kendine. Çekil bir süre kendi köşene, bırak su kendi çatlağını bulsun. İzin ver de kuklalar içlerinde sen varmış gibi oynasınlar kurduğun bu oyunu!”